Land art

چهار شنبه 25 مهر 1397 ساعت 0:31

در واقع بیش از اینکه  (land art)، تا به حال واژه هایی مانند لند آرت، هنر زمینی یا هنر خاکی را شنیده اید!؟ لند آرت  یک سبک طراحی فضای سبز باشد یک جنبش هنری و فرهنگی است.

لندآرت هنر دوست داشتن طبیعت است. سنگ، برگ های خشک، شاخه های افتاده و... تمام وسایلیست که شما نیاز دارید. شما پیش تر از این هم با لند آرت آشنا شده اید منتهی با طعم ساحلی اش! همه ما حداقل در کودکی یک بار صدف ها را در کنار هم چیده ایم؛در واقع ندانسته یک اثر هنری به سبک لندآرت خلق کرده ایم.

هنر زمین، هنر، لندآرت و لنداسکیپ:
آنچه لندآرت را در معماری لنداسکیپ ممتاز ساخته حس خلاقانه آن است (ایده‌های چگونگی پاسخگویی به زمین و ایده‌های هنر و طراحی). در واقع لندآرت وابستگی قدیمی معماری لنداسکیپ نسبت به یکپارچه سازی ظریف و حساس سایت و دورنما را به آن باز گردانده است. توسعه کاربردی این جنبه در کارهایی چون «اسکله مارپیچی» رابرت اسمیتسون در 1970 و ’’ ایندنجرد گاردن’’ یا ’’تریشیا جانسون’’ در 1988 قابل رویت است. ریچارد لانگ و اندی گلدورتی معتقدند هنر شامل بازپروری متریالهای ارگانیک سایت با ساده‌ترین روش ممکنه است (خطی از سنگها، شاخه‌ای از برگها وجود دارد...) در این صورت  تخریب اکولوژیکی نیز به حداقل خواهد رسید

حداقل گرایی لندآرت باید با یک هنر طراحی مثل معماری لنداسکیپ که بسیاری از فرصتهای مدرنیسم را از دست داده یکپارچه شود. علاوه بر همه این موارد، بیشترین جذابیت لندآرت در تأکید ویژه آن بر انتزاع نهفته است. بسیاری از هنرمندان لندآرت مانند نانسی هالت در پارک «دارک استار» و مایکل هیرز در ’’Effigy Tumuli’’ از فرم انتزاعی استفاده می‌کنند که بر بازسازی فرهنگی متریال طبیعی دلالت دارد. بنابراین لندآرت ما را به سمت ایجاد سازگاری‌ امکان‌پذیر بین طرحها و نمونه‌های طبیعی آن سوق می‌دهد.